Desperate Receptionist

Ένας ύμνος στο μεγαλείο του ανθρώπινου μυαλού...

Παρασκευή 24 Σεπτεμβρίου 2010

Το ξεκίνημα...

Ένα μικρό ξενοδοχείο κάπου στην Ελλάδα.

Πολλοί τουρίστες - ένας ρεσεψιονίστ!

Ένας ρεσεψιονίστ που όσο προετοιμασμένος κι αν αισθάνεται για το τί θα ακούσει και τί θα δει, καθημερινά βάλλεται από ό,τι πιο απίστευτο.
Βέλγοι, Γερμανοί και Πολωνοί οι επισκέπτες του ξενοδοχείου. Ο καθένας κουβαλάει δείγματα της κουλτούρας του λαού του αλλά μαζί με αυτά είναι έτοιμος να σερβίρει και ως φυσιολογικά, παρανοϊκά σχόλια ή ερωτήματα που αφήνουν άφωνο τον καθένα που διαθέτει έστω και ψήγματα κοινής λογικής.

Από την απορία κοιτάζοντας την πανσέληνο αν το φεγγάρι είναι πάντα έτσι μεγάλο και στρογγυλό στην Ελλάδα έως το ερώτημα αν το μπουκάλι με το νερό που μόλις αγόρασε, πρέπει να το πιει όλο αμέσως ή αν μπορεί να το κρατήσει και για τις επόμενες μέρες... Τα παραδείγματα άπειρα και όσο πλήθαιναν ο φίλος μας ο ρεσεψιονίστ ήθελε να τα μοιραστεί και με άλλους. Γι' αυτό και τούτο το blog. Έχω την υπόσχεσή του πως δεν θα κρατήσει κρυφό κανένα από τα ακατέργαστα διαμάντια που απλώνονται μπροστά του.    

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου