Desperate Receptionist

Ένας ύμνος στο μεγαλείο του ανθρώπινου μυαλού...

Δευτέρα 27 Σεπτεμβρίου 2010

Καλώς την πρώτη!

Καθώς σκέφτηκα πως καλό θα ήταν να μην δημοσιεύσω παλιότερα περιστατικά (εκτός κι αν θυμηθώ κανένα πολύ δυνατό) θα σας βάλω σιγά σιγά στο κλίμα με ό,τι πιο φρέσκο...

Ώρα πρωινού. Η Γερμανίδα που μας ήρθε χθες πλησιάζει σοβαρή και ρωτάει αν κάποια από τις μέρες υπάρχει μέλι στον μπουφέ (μικρό ξενοδοχείο είμαστε ρε παιδιά, με τα συμβόλαια που κάνουμε με τους πράκτορες δεν μας παίρνει να βγάζουμε και μέλι). Η απάντηση λοιπόν είναι αρνητική. Ως εκεί καλά θα είμασταν. Αλλά εκεί είναι το πρόβλημα πιστεύω - λες και δεν ξέρουν πού να σταματήσουν την κουβέντα αυτοί οι άνθρωποι και στο τέλος εκτίθενται.
Η δικιά μου λοιπόν θεωρεί πρέπον να με ενημερώσει πως το μέλι δεν το χρειάζεται για το πρωινό της αλλά γιατί έχει διαβάσει κάπου πως γιατρεύει με επάλειψη τον έρπη (δεν ξέρω τί έρπη είχε - επιχείλιος πάντως δεν ήταν)...

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου