Desperate Receptionist

Ένας ύμνος στο μεγαλείο του ανθρώπινου μυαλού...

Τετάρτη 21 Σεπτεμβρίου 2011

Χαλάρωση και TV...

Μέρες σαν κι αυτές, όταν η μοναξιά τυλίγει το ξενοδοχείο και οι πελάτες μας εξαφανίζονται στα δωμάτια τους ή σε ταβέρνες και καφενεία ψάχνοντας το γραφικό και το γνήσιο, οι ώρες περνούν βασανιστικά αργά. Είναι οι μέρες που σωριαζόμαστε μπροστά στην τηλεόραση χαζεύοντας ότι να 'ναι μιας και πρέπει να είμαστε παρόντες έστω και χωρίς αντικείμενο.

Μέρες σαν κι αυτές ακόμα και ένας τουρίστας αν κυκλοφορεί στους κοινόχρηστους χώρους, να το ξέρετε ότι αυτός πιθανόν να είναι και ο πιό επικίνδυνος. Μας βλέπει χαλαρούς και εύκολους σαν στόχους, με τις άμυνές μας ευάλωτες μετά από τόσους μήνες ανηλεούς μάχης με την χαζομάρα.

Χθες λοιπόν, θέλοντας να αποφύγουμε τα δελτία ειδήσεων (μέρες πού 'ναι) μαζί με τον συνάδελφο έχουμε καταλήξει να κοιτάμε χωρίς να βλέπουμε κάποιο CSI - Miami, ΝΥ, LA, Las Vegas, Missisippi, Atlanta θα σας γελάσω και δεν το θέλω.
Χωρίς ίχνος ενδιαφέροντος μιας και η πλοκή είναι γνωστή δεν δίνουμε την απαραίτητη προσοχή στον τουρίστα που έχει πλησιάσει και παρακολουθεί. Κι εκείνος φυσικά δεν άφησε την ευκαιρία:

"Τι είναι αυτό που βλέπετε;" ρωτάει και βλέποντας πως έχει την προσοχή μας έστω και για μερικά δευτερόλεπτα πετυχαίνει τον αιφνιδιασμό "Α, το Star Trek" μονολογεί και απομακρύνεται έχοντας πετύχει περηφανή νίκη μιας και οι δυο μας δεν καταφέρνουμε να αρθρώσουμε μιλιά από την παγωμάρα...  

Ε ρε και νά ρθει ο Οκτώβρης ήττες που θα μετρήσουμε...

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου